பல்லவி
எந்து₃கோ நீ மனஸு கரக₃து₃ ஏமி நேரமோ தெலிய

அனுபல்லவி
எந்து₃ ஜூசின கானி த₃ஸ₁ரத₂
நந்த₃னுகா₃ பா₄விஞ்சின நாபை (எ)

சரணம்
சரணம் 1
ஸுமுகு₂லைனயீ லோகுலு நன்னஸூயலசே ஜூசெத₃ரு
விமுகு₂லையெந்தடி வாட₃னி ப₃ஹு வித₄முல தூ₃ரெத₃ரு
¹ஸமுக₂முனகு யோக்₃யுடு₃ காட₃னி மரி ஜூட₃கனெஞ்செத₃ரு
க₃மகமுனனு ரக்ஷிஞ்செடி₃ வாரலு காரனி நின்னே கோரின நாபை (எ)

• பரிதிகுலக் கடலின் மதியே, இராமா! பற்றற்றோனே, இராமா! சரணடைந்தோரிடம் கனிவுடையோனே! தாரக நாமத்தோனே! பராபரனே!


• ஏனோ உனதுள்ளம் உருகாது?
• என்ன தவறோ அறியேனே!


• எங்கு நோக்கினாலும் தசரதன் மைந்தனாக எண்ணிக்கொண்ட என்மீது
• ஏனோ உனதுள்ளம் உருகாது?


• நல்லோரான இம்மக்கள் என்னை எரிச்சலுடன் நோக்கினர்;
• வேண்டாதவராகி, 'எப்படிப்பட்டவன்' என பல விதமாகத் தூற்றினர்;
• சமூகத்திற்கு உகந்தவன் அல்லன் என, திரும்ப காணலாகாதென, எண்ணினர்;


• (இவர்கள்) உறுதியாகக் காப்பாற்றுவோர் அல்லரென்று உன்னையே கோரிய என்மீது
• ஏனோ உனதுள்ளம் உருகாது?


• செல்வம், மனைவி, மக்கள் ஆகியவற்றினைக் கண்டு, தமதெனக் குழம்பினர்;
• முன்பின் அறியாத அந்த செல்வந்தர்களைப் பின்தொடர்ந்துத் திரிந்தனர்;


• என்னையும் இங்ஙனம் செய்யாதேயென, ஓராயிரம் விண்ணப்பங்கள் செய்யும் என்மீது, கருணையுடன் மன்னித்துக் காப்பதற்கு,
• ஏனோ உனதுள்ளம் உருகாது?


• இத்தனை அசட்டை செய்யாதே;
• நம்பினேன்;
• தியாகராசனின் இதயத்துறைவோனென அளவின்றி வேண்டினேனய்யா;


• நீயே புகலென, இரவு பகலாக, ஆயிரமாயிரம் முறைகளிட்ட, என்மீது
• ஏனோ உனதுள்ளம் உருகாது?
• என்ன தவறோ அறியேனே!